شهرت (Q9527)
شُهرَت از اصطلاحات علم اصول فقه به‌معنای رواج یک فتوا یا فراوانی راویان یک حدیث در منابع حدیثی و فقهی.
- شهرت اصولی
- شهرت محقق
- شهرت اصول فقه
| زبان | برچسب | توصیف | نام‌های مستعار این آیتم |
|---|---|---|---|
| فارسی | شهرت |
شُهرَت از اصطلاحات علم اصول فقه به‌معنای رواج یک فتوا یا فراوانی راویان یک حدیث در منابع حدیثی و فقهی. |
|